Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ΄ αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα.

Σκίτσο του Ηλία Μακρή από την Καθημερινή

Πωλ Πόρτερ 1947 απόσπασμα από την έκθεση για την Ελλάδα, μετά από επίσκεψη του και συναντήσεων του με πολιτικούς και επιχειρηματίες……

Κράτος δεν υφίσταται, γνωστό σε όλους μας. Αυτό που με προβληματίζει είναι αν είχαν ή έχουν την ικανότητα.

Το ότι έχουν την ικανότητα να κάνουν αγώνες για την καρέκλα και την μετατροπή της σε πολυθρόνα, το ξέρουμε όλοι. Τι θα είχε συμβεί όμως αν από όλους αυτούς, ερχόταν ενας να κάνει αγώνα για τον λαό;

Το σιγουρο είναι ότι δεν θα χρειαζόταν να ανησυχεί για την καρέκλα του. Ποιος άλλωστε από τον λαό δεν θα τον ήθελε εκεί. Τα συμφέροντα μόνο θα είχαν θέμα. Είναι τελικά πιο δυνατά από τον λαό;  Νομίζω ότι όσο έχουν τον λαό υπνωτισμενο, είναι πιο δυνατοί.

Με ποιον τρόπο; Δεν θέλει πολύ κάνεις για να καταλάβει……

Εδώ έρχεται ένα σημαντικό ερώτημα. Θέλει ο λαός να ξυπνήσει ή τον έχουν σε τέτοιο στάδιο ώστε να λέει καλά είμαι εδώ που είμαι δεν θέλω να μπλέξω, να ξεβολευτω….

Άρα που καταλήγει μια κοινή σκέψη; Όλοι έχουν κάποια καρεκλα……. Άλλοι με πολλά, άλλοι με λίγα άλλοι με τίποτα….. Το θέμα δεν είναι λοιπόν με τι, αλλά ότι έχουν βολευτεί.

Είναι γεγονός ότι όλοι μας έχουμε μπει σε ένα κύκλο ο οποίος έρχεται από τους παππούδες και προ ίσως ο οποίος ήταν στο ότι να είσαι χαρούμενος με αυτά που έχεις, βολεμένος.

Όχι δεν είμαι χαρούμενος με αυτά που έχω. Καταρχάς δεν έχω κράτος πρόνοιας. Δεν έχω αυτονόητα πράγματα και υπηρεσίες. Είμαι εντάξει, είμαστε, απέναντι στο κρατος, πληρώνουμε φόρους ακολουθούμε κανόνες. Το κράτος δεν είναι εντάξει απέναντι στους πολίτες του, δεν είναι επαρκές για όλους τους πολίτες του. Γιατί πρέπει για παράδειγμα κάποιος με κάποια ανίατη ασθένεια να πληρώνει τα πανάκριβα φάρμακα του; Γιατί δεν υπάρχει πρόνοια για τις ευπαθείς ομάδες; Θα μου πείτε, έχουμε νόμους και έχουμε προβλέψει για αυτές. Και θα ρωτήσω εγώ τώρα, φτάνει ένας νόμος έτσι ώστε να διασφαλίζεται η πρόνοια, τα δικαιώματα, τα αυτονόητα; Φτάνει μόνο η σκέψη για κάτι; Δεν πρέπει η σκέψη να γίνει πράξη, ο νόμος να γίνεται πράξη, να εξελίσσεται μαζί με την κοινωνία; Δεν πρέπει το κράτος να είναι δίπλα στα προβλήματα των πολιτών και ανάλογα να πράττει;

Θα μου πεις από την άλλη, καλός είσαι και εσύ κάθεσαι πίσω από ένα πληκτρολόγιο και νομίζεις ότι κάνεις επανάσταση και νομίζεις ότι κάνεις κάτι…..

Για πέστε μου πριν από 15-20 χρονιά πώς μπορούσε κάποιος να διαμαρτυρηθεί;

Πώς μπορεί σήμερα;

Η απάντηση είναι απλή…..

Τεχνολογια. Η τεχνολογία στην υπηρεσία των ανθρώπων.

Πόσα έχουμε καταφέρει με την εξέλιξη της και πόσα ακόμα μπορούμε.

Γιατί λοιπόν αγαπητοί κύριοι και κυρίες δεν εκμεταλλεύεστε την τεχνολογία προς όφελος μας;

Απλά παραδείγματα καθημερινής τριβής και γραφειοκρατίας θα μπορούσαν με εύκολο τρόπο να γίνουν πιο εύκολα και με μεγάλη διαφάνεια, με την τεχνολογία.

Και επανέρχομαι λοιπόν στο πρώτο ερώτημα μου. Είστε ικανοί; Αν ναι, πώς και γιατί;

Μέχρι όμως να μου το  αποδείξεις μέχρι να με πείσεις, κάτσε στο γραφείο σου βγες στο δρόμο, δες και δούλεψε για εμένα που σε πληρώνω για αυτό. Άσε τις φωτογραφίες και τα παράθυρα, άσε τα φαισμπουκ και τα παρόμοια και στρώσουν στην δουλειά,  για αυτό που σε επέλεξα να κάνεις για μένα και την οικογένειά μου. Βγες στο δρόμο και δες τα προβλήματα και δούλεψε για αυτά. Δούλεψε για να κάνεις τον τόπο σου καλύτερο για όλους. Για όλους λέω, αυτό περιλαμβάνει και εσένα και την οικογένειά σου.

Λιώσε τα παπούτσια σου στο πέρα δώθε όπως κάνω και εγώ για να μπορέσω να δώσω ένα καλύτερο αύριο στα παιδιά μου. Μόχθησε όπως και εγώ. Μόχθησε όμως γιατί δεν σε βλέπω καλά. Εγώ σε έβαλα εκεί που είσαι και εγώ έχω την δύναμη να σε βγάλω…..

Δεν με νοιάζει αν έχεις σπουδάσει ή πόσα διπλώματα έχεις.

Δεν με νοιάζει που πιστεύεις ή τι χρώμα γραβάτα φοράς.

 Δεν με νοιάζει τίποτα άλλο, αν είσαι ικανός θέλω να μάθω…….

Είσαι; Αν μου αποδείξεις ότι είσαι, τότε και εγώ μαζί σου.

Α.Μ

Έκθεση Πόρτερ Βικιπαιδεία